Vanalles behalve treinen
Tanzania is wellicht niet meteen het land waar je als spoorwegliefhebber snel terecht komt. Ook uw webmaster kwam hier in hele andere omstandigheden dan voor de hobby terecht. Omdat er in de andere Afrika-reportages op deze site al treinen genoeg te zien zijn en uw webmaster in Tanzania zowat alles (buiten treinen) kon fotograferen waar Afrika om bekend staat, werd beslist om deze reportage toch te tonen. De bezoekers die écht niet zonder treinen kunnen, zijn bij deze gewaarschuwd.

Tanzania is bij bezoekers uiteraard bekend voor enkele klassiekers: safari's, de Massai en de berg Kilimanjaro ("het dak van Afrika"). Aan dit rijtje zou het eiland Zanzibar nog kunnen worden toegevoegd, maar daar zijn we tijdens deze reis niet geraakt. In de plaats daarvan werd wel het ontwikkelingsproject "Umoja" bezocht, waar de moeder van uw webmaster een leidende rol in speelt. Het doel van dit project is om kinderen met een beperking een rooskleurige toekomst te geven. Geen overbodige luxe in een land waar overleven sowieso al de eerste bekommernis is van veel mensen. Dankzij het bezoek aan dit project had uw webmaster alleszins de kans om een goot aantal sfeerbeelden van de lokale bevolking te maken. Iets wat in Tanzania elders geen evidentie is, aangezien ze niet of hoogstens tegen betaling gefotografeerd willen worden. Dit laatste kan je hen overigens niet eens kwalijk nemen, want ze moeten het écht met weinig middelen stellen...

    Het gewone leven in Tanzania
In Shirimatunda, nabij Moshi, ontmoeten we deze dame voor haar lemen hut. Ondertussen heeft een lokale hulporganisatie een nieuwe en véél comfortabelere woning voor haar gebouwd, maar het ontbreekt haar aan familie om de verhuis te organiseren. Tijd om de handen uit de mouwen te steken! De verhuis zou uiteindelijk 3 uur duren, waarna moeder en dochter eindelijk hun eigen slaapkamer en dus wat privacy zouden hebben. Onvoorstelbaar...
Een andere moeder wacht nog op een nieuw huis in aanbouw (gerealiseerd door dezelfde lokale hulporganisatie). Ze is bereid te poseren in haar oude huis, wat duidelijk maakt hoe primitief de leefomstandigheden hier zijn. Nee, er zijn geen andere kamers: dit is de living, slaapkamer en badkamer... Koken gebeurt overigens gewoon buiten.
Ondertussen passeert deze motorrijder over een van de vele zandweggetjes van Shirimatunda. Duidelijk te zien is dat het al eventjes niet geregend heeft. In het regenseizoen (tussen oktober en april) veranderen deze weggetjes in een grote modderpoel, waardoor ze bijna enkel nog door terreinwagens bereden kunnen worden.
De grond in de streek rond Moshi bestaat grotendeels uit klei, waardoor er letterlijk steenbakkerijen uit de grond worden gestampt. Bij die steenbakkerijen worden de handgevormde stenen eerst wat uitgerookt door ze in lange rijen te stapelen, waarna er hooi over wordt gelegd dat vervolgens in brand wordt gestoken (zie achteraan op de foto). Vervolgens wordt een grote stapel gemaakt en kunnen de kleiblokken op hoge temperatuur worden gebakken. Vooraan op de foto zien je zo'n stapel die klaar is voor het bakken.
We rijden richting Moshi en passeren daarbij plots deze scène. Direct wordt de taxichauffeur duidelijk gemaakt dat we hiervan enkele foto's willen nemen. Hij geeft aan dat de dames in kwestie ons meteen gaan wegjagen. Ze sputteren in het begin inderdaad even tegen, maar zien er uiteindelijk toch de humor van in. Sfeermomentje!
Een beetje verderop mag de taxi opnieuw halt houden wanneer we zien hoe deze arbeiders een nieuwe kabel aan het trekken zijn en daarbij pure spierkracht gebruiken. Zo kan het natuurlijk ook!
Een dagje later bevinden we ons terug in Shirimatunda waar mama Lucrezia bezig is met maïs op te schudden. Een simpel gebruik met als bedoeling om de vuiligheid en de losse velletjes uit de rijst te verwijderen voorafgaand aan het bereiden van een maaltijd.
"Waar heb ik nu toch mijn rechterschoen gelaten? Ik heb alles al afgezocht..."
Na enkele jaren van fondsenwerving en veel volharding door het Belgische Umoja-project kon tijdens ons bezoek een waterput met opslagtanks en pomphuis (aangedreven op zonne-energie) worden opgeleverd. Vlak voor de persvoorstelling brengt een plaatselijke schilder deze schitterende decoratie aan. Ze mag echt gezien worden!
Wat verderop in het dorp Shirimatunde (in de buurt van Moshi) zien we deze kinderen met hun zelfgemaakt speelgoed. Ze poseren duidelijk maar al te graag voor de foto.
Deze vrouw poseert maar al te graag aan haar huis. Duidelijk te zien is dat deze familie het wat breder heeft dan andere gezinnen. Een "gewoon" stenen huis is lang niet iedereen gegeven in deze regio.
De familie van de vrouw op de vorige foto heeft een aantal geiten. Deze geit lijkt voor eventjes meer aandacht voor de fotograaf dan voor haar maaltijd te hebben.
Langs de straat zit deze vrouw te wachten op de dingen die gaan komen. In dit geval is dat een buitenlandse fotograaf die haar wel eventjes in beeld wil brengen.
We bevinden ons eventjes in het centrum van Moshi, waar we deze Nissan Sunny pick-up tegenkomen. Zo normaal in deze stad, maar niet alledaags voor uw webmaster dus hoog tijd voor een sfeerbeeldje.
Er kunnen nog meer sfeerbeeldjes worden gemaakt wanneer we weer naar Shirimatunda rijden. De plaatselijke Eddy Wally passeert immers met zijn koopwaar en wil maar al te graag even poseren op dit rivierbruggetje. Normaal gezien zou vanop dit punt links in de verte de Kilimanjaro te zien moeten zijn, maar daar steken de wolken helaas een stokje voor.
Tijd om weer bij enkele mensen op bezoek te gaan voor het Umoja-project. De lokale bevolking moet zien te overleven met wat hun kleine lapje grond hen biedt. Deze oudere dame bewerkt zo nog steeds het land. Het is te hopen dat haar oogst nog enigszins te redden valt, want de maïs ziet er toch wel héél verdord uit.
Dit meisje is blijkbaar klaar met haar werk op het veld en wandelt naar huis. Op de achtergrond torent de Kilimanjaro hoog boven Tanzania (en de rest van Afrika!) uit.
Deze dame poseert maar al te graag op een rotsblok wanneer uw webmaster zijn fototoestel bovenhaalt. Na enkele dagen geduld laat de Kilimanjaro zich eindelijk ook gewillig fotograferen. Zo'n schitterend motief laten we uiteraard niet liggen!
Hoewel dat Moshi een van de grotere steden van Tanzania is, heeft men de spoorlijn er naartoe een aantal jaar geleden toch gesloten. Bij een bezoek aan het oude station lijkt het er hard op dat men op een dag gewoon alles heeft achtergelaten zoals het was: de infrastructuur is nog intact en er staan nog enkele oude goederenwagens op het terrein. Deze kinderen speelden met nog een reliek uit vervlogen tijden. Bij gebrek aan overwegen en uit details zichtbaar op de volgende foto leidt hij af dat het hier wellicht om een windwerk gaat dat werd gebruikt om wagons met een ketting en dus zonder locomotief te verplaatsen.
Het is een komen en gaan van lokale bewoners die over de sporen wandelen op weg naar huis. Eventjes wachten en we hebben een sfeerbeeld van zo'n gezin op weg naar huis naast het oude stationsbord van Moshi.
In een zijgang van het stationsgebouw spelen enkele mannen een traditioneel spel. Mocht iemand het bewuste spel kennen, mag hij dit altijd aan uw webmaster laten weten zodat er wat bijkomende informatie bij deze foto geplaatst kan worden. Met deze foto komen we ook meteen aan het einde van ons bezoek aan de regio van Moshi. Tijd voor iets wat uw webmaster tot dusver nog nooit gedaan had: een safari!

    Op safari!
We starten onze safari in park "Lake Manyara" dat, zoals de naam al doet vermoeden, rond een gigantisch meer ligt. We vinden hier dus erg veel vogels, maar ook ander wild kan worden gespot. Wanneer we het park binnen rijden, worden we al meteen begroet door een familie bavianen. Ze zitten niet zo fotogeniek en worden dus niet gefotografeerd, maar geen paniek want we zullen nog massa's bavianen tegenkomen. Deze vervet (of blauwaap) daarentegen lijkt wel een fotomodel wanneer hij vanuit een boom kijkt naar wat er verderop in het woud gebeurt.
Dit schuwe beestje is een dwergmangoeste. Aan deze termietenheuvel konden we zo'n familie waarnemen, maar het zou gedurende onze vijfdaagse safari de enige keer zijn dat we er een deftige foto van konden nemen. Hun gelijkenis met mensen? Ze leven in familieverband en de vrouwtjes zijn de baas :)
Wie wel eens naar natuurreportages uit Afrika kijkt, kent ongetwijfeld het typische "meuh-geluid" dat een gnoe produceert. We zien er hier een aantal pootje baden aan de oever van het gigantische meer "Lake Manyara".
Je zou het wellicht niet zeggen, maar dit dier is familie van de olifant! Het gaat om een rotsklipdas die, zoals de naam al doet vermoeden, graag tussen spelonken van rotsen vertoeft. Significant detail: tijdens het jaarlijkse paringsseizoen worden de testikels van de mannetjes maar liefst 20 keer groter dan anders. Of ze daar nog goed mee kunnen stappen, kon uw webmaster niet achterhalen.
De Afrikaanse nimmerzat is (zoals duidelijk te zien is) familie van de ooievaar. We zien deze vogel hier tijdens haar favoriete bezigheid: rustig een hapje zoeken in ondiep water. Ze zijn vliegensvlug en een voorbij zwemmende prooi heeft dan ook maar weinig kans om te ontsnappen.
Zeer gemakkelijk te herkennen zijn de pelikanen, door hun typische huif onder hun snavel. Deze kleine pelikanen laten zich gewillig fotograferen terwijl de reflectie van de zon op het water nog voor wat extra sfeer zorgt.
Constructiefoutje? Een giraf die dorst heeft, heeft een probleempje want rechtopstaand kan hij onmogelijk drinken. Heel typisch is dus dat ze op deze manier gaan staan wanneer ze willen drinken.
"Dat ziet er een lekker takje uit", denkt deze vervet. Typisch aan deze aapsoort is dat hij tegen de avond voedsel zoekt in de buurt van de boom waar hij zal gaan slapen. Aangezien dat het bijna avond is, mogen we er dus vanuit gaan dat dit beestje hier in de buurt zal overnachten.
Wanneer u denkt dat deze grijze reiger vrolijk kijkt, dan kan u wel eens gelijk hebben. In het zwarte gedeelte van zijn lange hals zie je een bobbel. Dat is een veldmuisje dat net hevig piepend de strijd verloren heeft en nu wordt opgegeten door de reiger. Meteen komen we zo aan het einde van ons bezoek aan Lake Manyara. We overnachten op een camping in de buurt, alvorens een heel eind westelijker te rijden naar hét wildpark van Afrika...
Onderweg van Lake Manyara naar Serengeti passeren we voorbij het park van Ngorongoro meerdere Massai-dorpen. Onze gids had ons van tevoren beloofd dat we hier uitgebreid foto's van zouden kunnen maken, maar al snel bleek dat hij eigenlijk enkel bij namaak-toeristendorpen wilde stoppen (en dat hij wellicht een deeltje van de belachelijk hoge toegangsprijs mocht opstrijken). Dit ondanks onze duidelijke boodschap op voorhand dat we dat ab-so-luut niet wilden. Na een discussie die al een dag eerder begon, vonden we hem uiteindelijk bereid om onderweg regelmatig te vertragen, zodat uw webmaster vanuit de jeeps toch wat opnames kon maken. Enkele keren wilde hij ook stoppen, met o.a. deze close-up tot gevolg. Niet simpel, maar wel een erg leuke opname.
Regelmatig passeren we kleine Massai-dorpjes, zoals het dorpje Oloirobi. Traditioneel wonen "op den boerenbuiten" noemen ze dat.
Wat verderop stopt de gids voor een wijds uitzicht op het meer van natuurpark Ngorongoro. Uw webmaster is meer geïnteresseerd in enkele Massai-kinderen die toevallig met enkele ezels passeren en richting een grote vlakte wandelen.
Vlak na het vertrek passeren we zo'n toeristisch Massai-dorp. Een fotootje vanuit de jeep wil uw webmaster nog wel maken, maar om hier nu meer tijd aan te verliezen... Dan liever nog wat sfeerbeeldjes langs de weg maken.
Een paar honderd meter voorbij het toeristendorp komen we deze volwassen Massai met zijn ezels tegen, terwijl de goede man richting het volgende dorp onderweg is. Kijk, dat ziet er véél authentieker uit dan mensen die poseren voor toeristen.
Dat gastje is vast voor de volgende olympische spelen aan 't oefenen. Deze actiefoto mocht uw webmaster alleszins niet laten liggen...
Dan doet deze jongen het een pak rustiger aan. Hij beweegt zelfs niet wanneer de gids de jeep stopt om een opname te kunnen maken.
Ook deze gast wacht rustig langs de kant van de weg op de dingen die komen gaan. Overigens hebben de Massai een bijzonder typische hiërarchische leefwijze, waarbij er niet één persoon de baas is, maar waarbij de dorpsgenoten per leeftijdsgroep ingedeeld worden en samen belangrijke beslissingen nemen.
Langzaamaan schuiven we op richting Serengeti. Toch blijven we regelmatig Massai-jongeren langs de weg tegenkomen. Dit groepje van drie reageert alvast enthousiast wanneer uw webmaster de camera weer eens bovenhaalt.
Deze gasten zien het commerciëler: ze hebben een slang gevangen en vervolgens gedood. Ze proberen die nu aan voorbijrijdende toeristen te verkopen.
Of deze Massai zich tot het christendom wil bekeren is twijfelachtig. Je zou het anders wel durven vermoeden met zo'n schildering op zijn voorhoofd.
Ondertussen bevinden we ons aan de ingang van het gigantische wildpark Serengeti. Het park heeft zijn naam niet gestolen, want in de Massai-taal staat dit voor "eindeloze vlakte". Het park heeft bijna de grootte van België! Onderweg gaan we ons (doordat we uiteraard rijden) vaak op de grotere dieren richten. Aan de ingang trekt deze plathoofdige mwanza agama echter al snel de aandacht. De kleuren verraden dat het een mannetje is. De vrouwtjes zijn immers bruin van kleur.
We zijn nog maar net Serengeti binnen gereden, of we hebben al prijs: deze cheetah heeft zonet een gazelle gedood en heeft zich al tegoed gedaan aan al dat lekkers. Wanneer u goed kijkt, zijn de bloedsporen rond zijn bek zichtbaar. Om van te likkebaarden!
Na het eerste spektakel is de toon gezet, want nauwelijks enkele kilometers verderop vinden we 2 leeuwen langs de kant van de weg. De eerste kijkt boven het gras uit of er een hapje langskomt. Niet dus...
Ja, het cliché dat leeuwen luie beesten zijn, klopt wel degelijk. Deze leeuw laat dat wel héél letterlijk zien terwijl hij wat uitrust onder de schaduw van een boom.
Deze scène is op foto nog maar half zo indrukwekkend als in werkelijkheid! Enorm krachtig om zo'n stoere leeuw recht in de ogen te kijken... Deze volwassen mannetjesleeuw bevond zich zo dichtbij dat we hem bijna konden aanraken. We hebben het toch maar niet geprobeerd, want met één hand fotograferen is een pak lastiger.
's Nachts wordt de nacht doorgebracht in tenten. Op zich niet zo bizar, ware het niet dat dit op een kampplaats zonder afscherming gebeurt! Hoe sensationeel dit is, ervaart uw webmaster wanneer hij 's nachts wakker wordt van een beest dat langs zijn tent loopt. Zijn vrouw wil hem niet geloven, tot enkele seconden later wanneer er op enkele meters afstand twee hyena's luid krijsend beginnen te vechten. In het kamp was een week eerder een olifant op zoek gegaan naar eten in de eetruimte. Het spoor van vernieling was nog steeds zichtbaar. Iets minder uitgerust dan normaal vatten we dus de dag aan en wordt deze vachellia tortilis gefotografeerd in het eerste daglicht.
"Laat me met rust terwijl ik aan het eten ben" denkt deze jonge olifant. We hebben dus maar discreet vanuit de jeep deze foto genomen terwijl de zon opkomt en het een spectaculaire dag belooft te worden in Serengeti.
Wat verderop vinden we een hele troep olifanten. Deze twee jonge olifantjes zijn gezellig aan het spelen, waardoor deze foto kan worden gemaakt terwijl ze "neuze-neuze" doen.
Hoeveel gazelles er in de Serengeti zitten is niet bekend, maar het zijn er verdorie veel... Deze lopende snoepjes voor roofdieren vind je werkelijk overal. Vanop afstand laten ze zich nog wel fotograferen, maar doordat ze letterlijk opgejaagd wild zijn, is het een uitdaging om ze van dichterbij te kunnen waarnemen.
Dat is wel even anders met dit nijlpaard. 's Morgens vertonen deze beesten nog wel enige actie, maar bij het warmere weer tijdens de dag gaan ze lekker verkoelen in een rivier of poel.
Onze gids zegt dat er een bepaalde weg is waarlangs er vaak meerdere luipaarden in bomen rondhangen in de namiddag. Dit blijkt zo te zijn: in deze boom vinden we maar liefst vier exemplaren! Doordat het warm is, luieren ze een beetje en het actiefste moment is dan ook wanneer dit exemplaar zich omdraait om zich in een andere positie neer te vleien.
Wat verderop vinden we een ander exemplaar dat blijkbaar toch een hongertje heeft. Uw webmaster is net op tijd om zijn camera te richten wanneer het elegante dier uit de boom klautert. Tip voor toekomstige safarigangers: neem een zware zoomlens mee! De actie vindt lang niet altijd in de buurt van de jeep plaats...
Nee, dit is géén photoshop! De zonsop- en ondergangen in Serengeti zijn meer dan spectaculair! Deze gazelles hebben echter meer oog voor de jeep met zijn zonderlinge passagiers. Wat zijn ze nu weer van plan?
Afrika puur... Je hebt zo van die dieren die zelfs in silhouetvorm bijzonder gemakkelijk te herkennen zijn. Veel mooier wordt het écht niet!
Mensen met véél geld kunnen een ballonvlucht huren boven de Serengeti. Fraai zal het wel zijn, maar dat vindt uw webmaster ook van dit moment dat zo'n ballon precies voor de zon door komt varen.
Als een echte moederkloek beschermt deze leeuwin haar welpjes. Seconden later duwt ze de toekomstige jagers dan ook uit beeld. 't Is niks, we hebben de foto nog.
Deze cheetah heeft ons goed voor de gek gehouden. Wat verderop liepen gazelles rond die lang niet doorhadden dat deze cheetah hen in het oog had. Ze bleef maar twijfelen of ze nu zou aanvallen of niet. Uiteindelijk kregen de gazelles haar toch in de gaten en was de show uiteraard voorbij. Naar verluidt gaan cheetahs soms gewoon voor de lol op jacht, zelfs wanneer ze al een maaltijd hebben gehad. We vermoeden dat dit zo'n twijfelgeval was, want gezien de afstand tot de gazelles was het voor de snelle cheetah eigenlijk een makkie om een prooi uit te kiezen.
Waarom moet uw webmaster bij het zien van deze foto altijd aan een bepaalde politicus denken?
Lichtjes teleurgesteld dat we geen effectieve jacht gezien hebben, rijden we richting de uitgang van het park. Plots krijgen we via de radio door dat twee leeuwen in de buurt een gnoe te grazen hebben genomen. De jacht zelf hebben we gemist, maar het is toch een stoer zicht om de beesten zich tegoed te zien doen aan de resten van de gnoe.
Bij het binnenrijden van het park zagen we een cheetah (ook wel jachtluipaard genoemd) die een gazelle te pakken had gekregen. Bij het buitenrijden mag opnieuw een exemplaar zijn honger stillen. Een hint voor degenen die het verschil tussen deze dieren en luipaarden willen zien: enkel een cheetah heeft 2 zwarte strepen van de ogen naar de mond. Ook de vorm van de zwarte vlekken is trouwens anders: bij een cheetah zijn het volle zwarte vormen, bij een luipaard lijken ze een beetje op zwarte pootafdrukken.
Ook de terugweg naar Ngorongoro verloopt weer min of meer zoals de heenweg: bij Massai langs de weg vaart verminderen en even een foto maken. Deze keer zijn er wel opvallend minder mensen te zien langs de weg. Misschien ligt dit aan het uur van de dag? Deze man laat zich alleszins graag fotograferen.
Deze mensen doen zelf teken om te stoppen. Ze vragen of ze met ons mee kunnen naar Arusha. Daar komen we inderdaad wel langs, maar helaas pas morgenavond. We gaan immers eerst nog langs het park van Ngorongoro. Hen een lift geven, wordt dus ietwat lastig.
Wat verderop zien we een erg belangrijke bezigheid van de Massai: het hoeden van kuddes vee. Uw webmaster was graag nog wat dichterbij gaan kijken, maar dat zag de gids niet zo zitten. Het avondlicht is echter zo mooi dat uw webmaster deze foto toch maar met u deelt.
Wie denkt dat het in Afrika altijd warm is, kan heel bedrogen uitkomen. De nacht dat we in de buurt van het wildpark Ngorongoro overnachten, begint het net niet te vriezen! Deze koude geeft bij opkomende zon alleszins een zeer mooie sfeer aan het landschap, terwijl deze gnoes rustig hun pad vervolgen.
In Ngorongoro kunnen we ook eindelijk een neushoorn waarnemen. Behoorlijk imposant om zo'n groot beest over de steppe te zien rennen, daarbij een spoor van stof achterlatend. Hopelijk mag de intelligentie van de mensheid het toch winnen op winstbejag en kan deze unieke diersoort van uitsterven gered worden.
"De loopse leeuwin": het zou de titel van een Suske en Wiske-album kunnen zijn, maar in dit park is het vandaag gewoon realiteit. Ze lijkt rustig van wat water te genieten, maar schijn bedriegt want een tiental mannetjesleeuwen proberen naar haar gunsten te dingen.
Op deze foto zie je al wat beter wat er echt gaande is. Ondertussen stelt zich het aloude vraagstuk: "hoe kan ik indruk op haar maken?". Al snel komen langs alle kanten jeeps met toeristen om het "moment suprême" te zien. Op den duur zijn er zelfs gidsen die zachtjes met hun jeep tegen de mannetjesleeuwen aanrijden om hen tot actie aan te sporen. Op dat moment hoeft het voor uw webmaster niet meer zo. In overleg met zijn familie wordt besloten om verder te rijden en ons niet meer te ergeren aan té prominent aanwezige toeristen. We zijn toeschouwers, géén deelnemers aan dit alles.
Geef ons dan maar de échte natuur, zoals deze mannelijke leeuw die rustig ligt na te hijgen na zich tegoed te hebben gedaan aan een buffel. Gezien de grootte van zo'n buffel zal hij het beest wel niet alleen hebben verorberd. Zou de voedselinspectie hier trouwens ook vallen over het feit dat het vlees niet hygiënisch wordt bewaard?
De naam Ngorongoro komt van de Massai-taal op het geluid van de koebellen die te horen zijn wanneer die Massai met hun vee door de krater trekken. Dit zijn trouwens de enige mensen die nog gewoon de krater in mogen. Deze wilde varkens trekken zich niet veel aan van de opvallende naam voor dit paradijs op Aarde: ze doen zich liever tegoed aan wat steppegras. Slechts één exemplaar kijkt even op naar uw webmaster, terwijl die een portret van de familie knor maakt.
We rijden nu terug naar Moshi. Onderweg in het dorpje Karatu wordt even gepauzeerd om een kapotte band te laten plakken. Een lokale inwoner slaat het schouwspel gade vanaf zijn Peugeot 504. Dat verdient uiteraard een fotootje!
We kruisen vele dorpjes op weg naar Arusha. Af en toe zijn er leuke dingen te zien, zoals dit meisje dat enkele runderen voor zich uit jaagt langs de kant van de weg.
Waarom moet uw webmaster nu aan een bekend merk van bananen denken? Het leven zoals het is in Arusha. Ondertussen zijn we bijna in Moshi gearriveerd. Tijd om de volgende etappe van onze reis aan te vangen. Deze vindt u hier: Een kijkje nemen in Livingstone.
Index