In het voorjaar van 2023 werd de roep voor een reis naar Roemenië onweerstaanbaar: de toekomst van zowel het smalspoorlijntje van Lonea naar Petrila als de dubbele Malaxa's van de reeks 78 1000 werd erg onzeker, maar eigenlijk miste uw webmaster de sfeer van dit fantastische land ook steeds meer. Vaste reisgezel Hans Valkenaers had zin om mee te gaan, maar kon iets minder lang verlof krijgen. De reis werd daarom in twee gesplitst: eerst zouden het smalspoorlijntje van Lonea en de Malaxa's worden gefotografeerd, vervolgens zou samen met Hans op Sulzers worden gejaagd in de omgeving van Târgu Mureş en Bicaz.
Nauwelijks drie weken voor de reis was er echter een grondverzakking aan het smalspoorlijntje van Lonea naar Petrila. Daardoor was het een jaar voor de voorziene sluitingsdatum van de bestaansreden (de steenkoolmijn van Lonea) onverwacht snel al over en uit met het lijntje. Erg vervelend, in de eerste plaats voor de werknemers ter plekke. Uw webmaster kon gelukkig zijn reisplannen nog enigzins bijstellen, waardoor nu het grensstation van Valea Lui Mihai zou worden bezocht. Ook tijdens het tweede deel van de reis moest er wat worden bijgestuurd: door werken aan de grote Azomureş-fabriek lag het goederenverkeer rond Târgu Mureş volledig stil, waardoor langer dan oorspronkelijk voorzien rond Bicaz werd gefotografeerd. Dat laatste bleek uiteindelijk geen foute zet: op het internet circuleren meerdere foto's van de kalksteentreinen van/naar de kalkfabriek van Heidelberg, maar door dit uitgebreide bezoek konden we ontdekken dat er écht meer te fotograferen is dan de standaardopnames.Tussendoor werden ook nog enkele korte bezoeken aan de spoorlijn van Oradea naar Cluj-Napoca gebracht. Na een stuk of vier bezoeken aan deze erg knappe en deels mechanisch beveiligde berglijn zou dit het afscheidsbezoek worden, want in december 2023 zou de lang aangekondigde elektrificatie starten.
Al bij al was het weer een geslaagde reis. Qua weer hebben we veel afwisseling gehad, wat de foto's vooral ten goede kwam. Blijft enkel nog het verhaal over de titel van deze reportage over. Sja, daarvoor gaat u toch écht de fotobijschriften moeten lezen...
° 05/04/23
Bij het naderen van het vliegveld van Cluj-Napoca is duidelijk te zien dat de omgeving van Huedin (het hoogste punt van de spoorlijn tussen Cluj-Napoca en Oradea) nog met een sneeuwtapijtje is bedekt. Echt veel is het niet, maar uw webmaster zoekt toch meteen naar een punt waar een trein in de sneeuw kan worden opgewacht. Niet ver van de tunnel aan het hoogste punt van de lijn, in de buurt van Jebuc, wordt de 64 0950-7 met internationale trein "Harghita" van Budapest Keleti naar Braşov gefotografeerd. Niet bepaald de foto die uw webmaster tijdens deze reis had verwacht en er zou nog meer sneeuw volgen...
Vervolgens wordt koers gezet naar Valea Lui Mihai, een niet-geëlektrificeerd en mechanisch beveiligd grens- en splitingsstation ten noorden van Oradea. Met medeweten van de grenspolitie mag hier gelukkig worden gefotografeerd. Erg lang moet je hier nooit op treinen wachten: het binnenlands verkeer is al redelijk frequent en bovendien rijden er enkele keren per dag treinen de grens met Hongarije over. In de avondschemering zien we zo de 418 325 bij aankomst met een internationale trein van Puspokladany (Hongarije) naar Baja Mare. Op de achtergrond staat al een Roemeense 82 die zopas met de tegentrein is gearriveerd en al naar de trein afkomstig uit Hongarije rangeert.
Twintig minuten later is de Roemeense locomotief al vertrokken met de trein uit Hongarije. Al snel volgt ook de 418 325 met de tegentrein van Satu Mare naar Debrecen (Hongarije). De trein vertrekt werkelijk in het allerlaatste zonlicht van vandaag (en ineens ook van de komende dagen...).
Dat deze foto op een paspoortcontrole zou eindigen, stond in de sterren geschreven. Deze seinpaal staat immers vlak voor het bureau van de grenspolitie. Terwijl de vriendelijke agenten even komen checken waarom uw webmaster foto's komt maken (begrijpelijk in deze vreemde tijden), valt de avondschemering in onder een fantastisch kleurenspel. Onder hun toeziend oog mag uw webmaster vervolgens toch verder fotograferen.
° 06/04/23
Het contrast met de fraaie lichtomstandigheden van gisterenavond kan bijna niet groter! Deze ochtend is het beginnen te sneeuwen en het tempo van de verse sneeuwval is nét iets groter dan de dooi op de niet bevroren grond. Om het feest compleet te maken, blijkt de nog grijze 60 1228-5 te zijn ingedeeld voor een reizigerstrein van Oradea naar Valea Lui Mihai. Deze trein wordt gefotografeerd bij aankomst aan het eindstation.
Iets later arriveert ook de 418 325 (van het Hongaarse H-START) met een ledig materieeltrein vanuit Debrecen. Deze rijtuigen zullen dadelijk aan een reizigerstrein van Satu Mare naar Oradea worden toegevoegd. In de tussentijd levert het alleszins een fraaie parallel op die op wat details na 20j geleden gemaakt had kunnen zijn.
Iets later arriveert ook de 418 142 met een internationale trein van Debrecen naar Satu Mare. Waarom de lege rijtuigen niet gewoon met deze trein worden meegegeven is voor uw webmaster een raadsel, de locomotief van die trein zal dadelijk immers met de tegentrein naar Hongarije worden meegestuurd. Ach ja, het zorgt alleszins voor leven in de brouwerij. Let trouwens zeker ook even op (de achterkant van) het rangeersein, dit model wordt relatief zeldzaam in Roemenië.
Enkele uren na aankomst met een trein uit Oradea, mag de 60 1228-5 haar weg vervolgen met een reizigerstrein van Valea Lui Mihai naar Satu Mare. Lekker gemakkelijk, want aan de treinsamenstelling is niets veranderd: de trein bleef gewoon enkele uren wachten in het station van Valea Lui Mihai. De trein wordt gefotografeerd aan het oostelijke inritsein.
Net nadat we door een hogere CFR-chef 'vriendelijk werden verzocht de stationsomgeving van Valea Lui Mihai te verlaten', arriveerde de dagelijkse goederentrein uit Hongarije. Die reed dan ook nog eens met een niet-gemotoriseerde "Szergej". Voor de terugrit konden we ons verdoken opstellen, maar die foto is het tonen eigenlijk niet waard. Na dit baalmoment te hebben verwerkt, wordt besloten de 60 1228-5 tegemoet te rijden die met een trein van Satu Mare naar Oradea nadert. In Sanislău ligt helaas geen sneeuw, maar de stationsomgeving maakt veel goed. Let ook op het ex-Duitse treinstel (onderweg van Oradea naar Satu Mare) dat zonet werd gekruist.
° 07/04/23
Een nieuwe dag met nieuwe kansen... De zon zullen we ook vandaag niet zien, maar dat maakt écht niet uit met zo'n sfeervolle winterse omgeving. Roemenië is een land van pakweg acht maal de grootte van België en dus rijden er nog authentieke slaaptreinen vanuit de hoofdstad naar de uithoeken van het land. Net na zonsopkomst (nu ja...) zien we de 64 0989-5 met slaaptrein van București Nord naar Satu Mare. De banden in de Roemeense kleuren op het front zijn alleszins een mooie toevoeging van deze relatief modern uitziende locomotief. Wie goed kijkt, ziet in de verte trouwens nog nét een uitritsein van Valea Lui Mihai.
Hoeveel pech kan je hebben: op openbaar domein naast het grote grensstation treffen we ook vandaag weer de CFR-chef tijdens een rondleiding voor spoorwegpersoneel. Veel is er niet te maken van zijn gebrabbel maar de uitspraak "no Disneyland" in combinatie met "telefon policia" bij het nemen van zijn GSM laat weinig aan de verbeelding over. Omdat uw webmaster geen zin heeft om de goederentreinen van/naar Hongarije opnieuw te missen door tijdverlies bij een lange discussie met de politie, wordt beslist om maar opnieuw wat verderop langs de lijn te gaan staan. De eerste trein maakt hierbij veel goed: ook vandaag doet de knappe 60 1228-5 weer dienst, deze keer met een reizigerstrein van Halmeu naar Oradea. We zien deze trein enkele kilometers voorbij Valea Lui Mihai, waar hij nog werd versterkt met 2 Hongaarse rijtuigen (u weet wel, de rijtuigen die gisteren ook al leeg uit Hongarije werden aangeleverd).
Net zoals gisteren reden vlak na elkaar een ledig materieeltrein en een internationale trein van Hongarije naar Valea Lui Mihai. En jawel, net zoals gisteren worden de twee locomotieven met een tegentrein naar Hongarije teruggestuurd. Op het grensbaanvak zien we zo de 418 325 met haar trein van Baia Mare naar Puspokladany, met achteraan ook nog de 418 153 in opzending, passeren.
Na een uur geduldig te hebben gewacht, horen we netjes op tijd de dagelijkse goederentrein van Debrecen (Hongarije) naar Dej Triaj naderen. Na de pech van gisteren heeft vandaag (uiteraard...) een gemoderniseerde "Szergej" dienst. De sneeuw is grotendeels gesmolten, maar ook dat mag de pret niet drukken wanneer de 628 313 met haar lege graantrein passeert. Na aankomst in Valea Lui Mihai zal een Roemeense locomotief (die al met de beladen tegentrein is gearriveerd) de lege wagens overnemen.
Aan de uitrit van Valea Lui Mihai richting Hongarije bevindt er zich een ladingmal over de spoorlijn. Dit motief wilde uw webmaster graag met de goederentrein naar Hongarije fotograferen. Maar ja, er was de vervelende chef die het als een oorlogsverklaring zou zien als hij uw webmaster nogmaals tegen het lijf zou lopen. Om die reden wordt de auto strategisch aan een zijstraatje nabij de mal geparkeerd, waarbij de sluitende overweg wel duidelijk zal maken wanneer de trein vertrekt. Dit plan verloopt volledig naar wens, alleen is het plots de Roemeense 60 1111-3 die tot onder de ladingmal rijdt tijdens een rangering met de beladen graanwagens. Ook niet slecht! Omdat de lichtomstandigheden steeds slechter worden, wordt beslist al vervroegd richting Ineu te rijden (waar uw webmaster zal overnachten) in de hoop dat onderweg de grijze Sulzer nog kan worden gefotografeerd.
In Cadia h Nagykágya wordt een eerste trein opgewacht. Die rijdt van Oradea naar Halmeu en wordt gesleept door de blauwe 62 1095-4. Dit kwam overigens overeen met wat uw webmaster verwachtte. Meteen wordt de rit verder gezet richting Oradea, want de volgende trein wordt meer dan waarschijnlijk wél door de grijze Sulzer gesleept.
Bingo! In het fraaie stationnetje van Biharia wordt de volgende trein opgewacht en dat blijkt opnieuw de fraaie grijze 60 1228-5 met haar reizigerstrein van Oradea naar Valea Lui Mihai. De dikke bewolking komt hier overigens zeer goed uit, want normaal zou de zon hier recht achter de trein hebben gestaan.
Weer wordt een eindje richting de slaapplaats voor de komende dagen (Ineu) gereden. In Oradea bevindt zich een brug over de oostelijke uitrit van het emplacement. Logisch dus dat ook hier weer een trein wordt opgewacht: na een klein halfuurtje vertrekt de 64 1013-3 met een internationale trein van Braşov naar Budapest Keleti en deze laat zich gewillig fotograferen. Let zeker even op de vele afgestelde rijtuigen rechts. Zoals in zoveel landen worden ook in Roemenië meer en meer moderne treinstellen ingezet ten koste van de klassieke gesleepte treinen. Gelukkig verloopt deze evolutie wel aan een gemoedelijk tempo, waardoor er toch nog het nodige dieselgeweld te fotograferen blijft.
De lange rit naar Inue gaat verder. In Chişineu Criş wordt er midden in het blauwe uur een treinkruising verwacht. Ideaal, dit schreeuwt om een laatste tussenstop! Op de achtergrond staat het sein al open voor de 64 1357-4 met een reizigerstrein van Timişoara Nord naar Oradea. Uw webmaster concentreert zich echter op de andere trein. Aan het zuidelijke uitrijsein en het kleine seinpostje is het immers goed fotograferen wanneer de 64 1363-2 met haar reizigerstrein van Târgu Frumos naar Timişoara Nord vertrekt. Het had niet veel langer moeten duren, maar de sfeer liegt er niet om: dit is fotografie op het scherp van de snee.
° 08/04/23
Enkele foto's hoger schreef uw webmaster dat hij niet zo opgezet is met de toenemende inzet van motorstellen. Maar goed, elke regel kent zo zijn uitzonderingen natuurlijk. De vooroorlogse Malaxa's die in het voorjaar van 2023 nog actief zijn, zijn uiteraard een gewild fotomotief. In 2008 maakte uw webmaster ook al eens jacht op deze stellen. Toen waren ze nog in een zilver-rode livrei getooid en reden ze met hun oorspronkelijke motor: Dieselparadijs Roemenië. Ondertussen rijden ze in het zilverblauw en zijn er maar twee stellen in dienst. Als ze beiden rijvaardig zijn, rijden ze van Arad naar Brad enerzijds en naar Oradea anderzijds. Als er maar één stel rijvaardig is, wordt dit ingezet naar Brad aangezien die spoorlijn in een dusdanig slechte staat is dat gesleepte treinen niet meer toegelaten zijn. We starten de tweedaagse achtervolging vlakbij ons hotel in Ineu, waar de 78 1029-7+78 1019-8 in de ochtendschemering een kruising met een modern stel afwachten.
Een zoektocht op voorhand (vooral via Google Maps, want van deze spoorlijn stonden er nog verbazingwekkend weinig foto's online...) leverde de nodige fotopunten op. Door een en ander nog af te toetsen aan de ligging van die punten t.o.v. de hoofdweg van Ineu naar Brad kon worden bepaald welke punten zeker te doen zouden zijn. Dit blijkt een goede tactiek: in Sebiș kan de trein rustig worden opgewacht. Wat een geweldige zijlijnsfeer heb je hier nog: de seingever wandelt rustig naar zijn seinhuisje en trekt het sein open en langzaamaan arriveren er meer en meer reizigers. Overal fluiten de vogels en hier en daar blaft een hond. In de verte hoor je de naderende Malaxa af en toe fluiten aan een onbewaakte overweg. Dit is Roemenië op zijn best, een sfeer die bijna nergens in Europa nog geëvenaard kan worden...
De trein wordt in totaal zes keer gefotografeerd op de heenweg, maar sommige foto's zullen morgen in betere lichtomstandigheden worden overgedaan. Deze foto aan de halte van Lunca Moților vindt uw webmaster wel het tonen waard. Een grote dankjewel aan de overwegwachter is trouwens zeker op zijn plaats, want hij was zo vriendelijk om zijn auto net uit beeld te parkeren en zo de foto een pak beter te maken.
Na aankomst in Brad valt het op hoe vol de trein zat. Het duurt meerdere minuten voor de laatste reizigers zijn uitgestapt. Hoog tijd voor wat portretopnames, deze vriendelijke heer heeft er gelukkig totaal geen bezwaar tegen om te worden gefotografeerd.
In Brad wacht het Malaxa-stel net geen vijf uur alvorens de terugweg aan te vatten. Tijd genoeg dus om even naar de werkplaats van de Calea Ferata Ingusta in Crişcior te rijden. Een beetje tegen de verwachtingen in, mag er vrij worden gefotografeerd en worden we zelfs rondgeleid waardoor pas écht blijkt hoe uitgebreid de collectie smalspoormaterieel op dit terrein is. In een van de vele hallen zien we een Russische motorwagen en een 764, samen met een stoomketel van nog een andere smalspoorstomer in revisie.
De Calea Ferata Ingusta heeft meerdere doelen: eigenaar Georg Hocevar stelde zich als doel om zoveel mogelijk Roemeens smalspoormaterieel te verzamelen, het reviseren en onderhouden van smalspoormaterieel én het uitbaten van de eigen museale smalspoorlijn tussen Brad en Crişcior. Zijn bedrijf levert op al deze drie fronten fantastisch werk! Voor een webmaster uit het verre België valt er bovendien best wel wat leuks te fotograferen op het werkplaatsterrein :-)
Traditiegetrouw zwerven er over het terrein meerdere honden. Ze kijken maar raar op wanneer ze worden gefotografeerd. Let zeker ook op de knappe ARO M461 op de achtergrond. Dit is een Roemeense nabouw van een Russische GAZ 69. Het mistroostige weer leent zich trouwens perfect voor een dergelijk werkplaatsbezoek.
In een van de loodsen mag je van een echte "garagevondst" spreken: er staan ongeveer 10 smalspoordiesellocomotieven van het bekende type LDH, bij meerdere exemplaren valt nog af te lezen vanuit welke roemruchte depots ze nog dienst hebben gedaan. In een hoekje van dezelfde loods staat ook dit pareltje: een erg mooie elektrische smalspoorlocomotief, gebouwd bij AEG Bucuresti. Met de pantograaf omhoog lijkt ze wel klaar om zo meteen te vertrekken.
Met nog een uurtje te gaan voordat de Malaxa de terugrit naar Arad aanvat, is het tijd om terug naar het station van Brad te rijden met het idee dat er wel wat te beleven zal zijn. Dat valt niet tegen: twee vrijwilligers van de Orthodoxe kerk "Adormirea Maicii Domnului" hebben takjes verzameld voor de Orthodoxe palmzondag een dag later. Gezien de bijl heeft uw webmaster toch maar netjes gevraagd of ze op de foto wilden ;-)
In de Malaxa verzamelen zich langzaamaan ook steeds meer reizigers. Er wordt stevig gelachen als ik vraag om een foto te maken: "kom je onze ellende fotograferen?" Gelukkig gaan de reizigers wel akkoord om te worden gefotografeerd. Wel bizar, die moderne plastic stoelen in deze stokoude stellen.
En we zijn weg... Stipt op tijd verlaat de combinatie van de 78 1019-8+78 1029-7 het station van Brad. Zoals op veel plekken in Roemenië maakt het stationspersoneel er totaal geen probleem van om foto's te maken. Enkele militairen van de basis recht tegenover het station kwamen wel nog even gewichtig doen om uiteindelijk de bekende boodschap te brengen. Alsof het de bedoeling was om meer te fotograferen dan de de fraaie Malaxa...
In Țebea hebben we de Malaxa alweer te pakken. Deze halte heeft "hèt", die typische zijlijnsfeer die Roemenië tot een fantastische reisbestemming maakt: enkele betonblokken naast de spoorlijn, een enkele reiziger die instapt... Maar vooral: oude huizen en een nog oudere (?) trein.
In de omgeving van Vârfurile ligt de spoorlijn in stevig heuvelachtig gebied. Vlak voor de inrit van dit station bevindt zich ook de enige tunnel van deze spoorlijn. Voeg daar nog een bruggetje en een mechanisch uitritsein aan toe en je hebt een knaller van een fotolocatie...
° 09/04/23
Omdat de ochtendfoto in Ineu tijdens de eerste dag van de Malaxajacht al een succes was, wordt voor de tweede ochtend iets helemaal anders gezocht. Dankzij Suncalc (wat een geweldige tool is dit toch!) wordt een onbewaakte overweg nabij Ineu gevonden waar de trein recht richting de zonsopgang zal rijden. Op voorwaarde dat we de zon te zien krijgen uiteraard... Er wordt besloten het een kans te geven. Door plat op de buik te gaan (letterlijk dan!) ziet het er enorm veelbelovend uit. Nu is het rustig afwachten tot de trein nadert... Met enkele minuten vertraging weergalmt het typische gebrom. De spanning bij uw webmaster laat zich raden... Nog even en... Bingo! Dit blijven toch de foto's waar hij het voor doet!
De opklaringen lijken van korte duur. Tegen dat de 78 1029-7+78 1019-8 in Sebiș arriveren, is de hoop op meer zonnige foto's weer mijlenver vervlogen. Het kan de pret echter niet drukken als de Malaxa de vroegere locloods met bijbehorende installaties passeert. Over de grandeur van weleer op deze spoorlijn kunnen we nu alleen maar dromen. Het zal al mooi zijn als ze open kan blijven, want de staat ervan is eerder bedenkelijk.
In Tălagiu bevindt zich dit mooie punt in een buitenbocht van de spoorlijn naar Brad. Eventjes wordt de ochtendmis in de orthodoxe kerk verstoord door het typische gebrom van de fraaie Malaxa. De zon zou hier absoluut niet goed hebben gestaan, maar nu is het wel érg donker. Gelukkig zorgt het ochtendgrijs in de heuvels toch voor wat sfeer op deze foto.
We belanden vervolgens in Ocişor, waar het nog enkele minuten duurt voordat de trein arriveert. Roemenië is een land van tradities, zeker op kerkelijke feestdagen. Deze dame wandelt dan ook in het pikzwart naar de orthodoxe kerk, waar ze de viering van palmzondag bij zal wonen. De man rechts wacht op de trein. Jawel, hij staat wel degelijk op het 'perron'.
Even later is het dan toch zover: de 78 1029-7+78 1019-8 komen aan in het rustieke Ocişor. Met de boom in bloei en de nevel tegen de heuvels, heeft het toch iets feëriek. Nauwelijks 5 maanden later zou het overigens over en uit zijn met de inzet van deze Malaxa's nadat er een brand ontstond in de 78 1008+78 1009 tussen Brad en Oradea. Jammer dat het op die manier zou moeten eindigen...
Na een rit van maar liefst 4,5u arriveren de 78 1029-7+78 1019-8 in Brad... De sympathieke vrouwelijke stationschef zwaait naar de trein, na de passage zal ze het (onzichtbare) inritsein sluiten en het uitritsein alvast openen voor het vertrek. Dit gebeurt al vijf uur op voorhand, maar dat zie je wel in meer mechanisch beveiligde Roemeense stations met weinig verkeer. Het alternatief is immers dat het ene personeelslid vlak voor vertrektijd nog eens over en weer wandelt, maar dan moeten er kaartjes worden verkocht en dient het vertreksein op het perron te worden gegeven.
Als er na meerdere bezoeken in Roemenië één ding bijblijft van bezoeken aan orthodoxe kerken, dan is het wel hoe open de sfeer daar is. De kerkdiensten hebben een erg informeel karakter, maar net dat lichtjes wanordelijke straalt een enorme charme en iets héél uitnodigends uit. Toevallig wandelt uw webmaster aan het einde van een dienst binnen in de kerk "Adormirea Maicii Domnului" in de gemeente Baia de Criş. De jonge priester komt spontaan een babbeltje slaan en wil ook wel even poseren voor de prachtige iconostase van de kerk. Héél fijn allemaal!
Net zoals gisteren wordt tijdig naar het station gereden om daar te zien wat er zoal gaande is. Dit stelt niet teleur: op het perron ontstaan een aantal toffe scènes zoals dit moment dat er een fiets wordt ingeladen. Minder tof is de vrij heftige discussie over een koppel dat enkele fietsen wilde meenemen, maar het ticket niet kan betalen. Die tickets schijnen duurder te zijn dan het ticket voor personenvervoer zelf.
Gerard Cox zong het al: "maar eindelijk daar was hij toch, de zon!" Vârfurile is met stip uw webmasters favoriete station langs deze spoorlijn, wat mooi tot zijn recht komt door een opklaring op het juiste moment. We zien de 78 1029-7+78 1019-8 tijdens de stilstand in dit kleine stationnetje. Het uitritsein richting Arad staat al open, dus lang zal de Malaxa niet blijven staan. Let zeker ook even op het fraaie herhalingssein links. Wat een entourage...
'De zin om de trein in te halen stijgt recht evenredig met de hoeveelheid zon': het zou zomaar het zou zomaar een stelling uit het wiskundeboek voor spoorwegliefhebbers kunnen zijn. In Tălagiu is er nog net voldoende tijd om snel deze foto van de Malaxa naast enkele typische Oost-Europese huizen te maken.
In Gurahonț kon daarstraks al een foto naast het oude depot worden gemaakt. Ook voor de terugrit biedt dit station fraaie mogelijkheden. Zeg nu zelf: de stoere rotspartij achter de Malaxa is toch een niet te missen motief?
Van het grootste station langs de lijn verhuizen we naar een van de kleinere haltes: Almaş. Zelfs hier zijn er nog meerdere reizigers die de trein nemen. Mooi dat ook deze kleinere haltes hun bestaansrecht blijven behouden!
Gisterenochtend passeerden we al eens in Sebiș. Met zon ziet het er toch meteen anders uit, zeker met wat bloemetjes in bloei. Wel een beetje jammer dat een lokale bewoner uw webmaster kwam afdreigen omdat hij een foto nam en nadien zelfs de achtervolging inzette. Ach ja, dan maar even "nét iets te hard" rijden richting het volgende fotopunt: probleem opgelost.
Aan de inrit van Ineu bestaat een bijzondere situatie: een kilometer voorbij de uitrit van het station ligt een aftakking naar het zijlijntje naar Cermei. Deze aftakking is mechanisch beveiligd door een aparte seinpost. Daardoor staat het verwittigingssein van die post afwaarts van het inritsein van Ineu zelf, een fenomeen dat op niet veel plaatsen te zien is. U raadt het al: dit is voor uw webmaster de ideale plek om de 78 1019-8+78 1029-7 nogmaals tijdens hun rit te fotograferen.
De jacht op de grote Malaxa wordt afgerond in Mâsca Măderat, waar dit achteraanzicht mogelijk is. Hoog boven de spoorlijn zie je het fort van Șiria; deze indrukwekkende vesting werd gebouwd in de 13e eeuw, werd vergroot in de 15e eeuw maar werd deels vernield aan het einde van de 18e eeuw. Achteraf gezien zou dit ineens ook de allerlaatste foto van een grote Malaxa in de reguliere dienst worden. Jammer, maar toch stoer dat deze motorwagens het ruim 80 jaar hebben uitgehouden.
° 10/04/23
Bij de meeste Roemenië-reizen bezocht uw webmaster de spoorlijn van Oradea naar Cluj-Napoca (zie o.a. Ronkende Roemenen en Dieselparadijs Roemenië). Deze spoorlijn ligt op een dusdanige plek dat ze gemakkelijk te combineren is met zowat iedere andere uithoek. Na een losse foto tijdens de eerste namiddag van deze reis, wordt op de terugweg naar Cluj-Napoca een groot deel van de dag langs deze spoorlijn doorgebracht. We starten de dag in Vadu Crișului met de passage van de 64 1013-3 met internationale trein "Transilvania" van Cluj-Napoca naar Wien Hbf.
Enkele uren later bevindt uw webmaster zich enkele kilometers oostelijker in Valea Crișului. Iets eerder werd door een erg behulpzame stationschef gemeld dat er een goederentrein moet komen, maar zover is het nog niet. Wel duikt de 64 0974-7 met een reizigerstrein van Timișoara Nord naar Iași op.
Na de passage van de IC wordt nog even op de goederentrein gewacht, want die zou op blokafstand volgen. U raadt het al: niet dus. Gelukkig wordt de tijd gedood met een babbel met de buurman die een lading chape voor zijn woning in de bergen verwacht. Hoe hij die lading daar boven zal krijgen? "Daar komt een kennis mee helpen". Plots wordt alles duidelijk wanneer die kennis met zijn Fiat 25 R met kar arriveert. Van de trein echter geen sprake...
Omdat de zon te ver doordraaide op het vorige punt, wordt beslist om koers te zetten naar Ciucea, aangezien de zonnestand daar een pak beter is. Na ongeveer een kwartiertje wachten, duikt de trein op. Die foto is nog niet zo fameus en dus wordt de achtervolging ingezet. In Poieni is de traag rijdende trein voldoende ver voorbijgestoken om rustig een goed standpunt te zoeken. Eerlijk? Uw webmaster is best wel tevreden over deze foto. Of de seingever die de trein filmde zijn filmpje ook heeft gepubliceerd? Geen idee, maar uw webmaster moet alleszins vrij duidelijk in beeld hebben gestaan ;-)
Ook nu wordt de achtervolging weer ingezet. Er wordt bewust een heel stuk oostelijker naar Gârbău gereden, omdat daar het derde en laatste mechanisch beveiligde station van de lijn ligt. Nu ja, dit wàs een station... Het geheel is nu gedegradeerd tot een halte met blokpost aan de vrije baan en dat dan nog enkel omwille van een handbediende overweg. De zijsporen zijn buiten dienst, de beveiliging werd sterk vereenvoudigd. Toch is het nog steeds een fraai zicht wanneer de 60 1572-6 (van de Grup Feroviar Roman) met haar beladen kalktrein van Aleșd naar Cluj-Napoca het seinhuis passeert.
De verwijderde mechanische seinen en kabelspanners werden gewoon op een hoop naast de goederenkoer gelegd. Met de drone ziet het er nog wel fotogeniek uit, maar wat een manier om afscheid te nemen van deze spoorlijn. Wellicht voorgoed dan nog, want na dit bezoek werd bekend dat de spoorlijn vanaf december 2023 zou worden geëlektrificeerd. Over en uit dus met de dieselpret op deze prachtige spoorlijn... Uw webmaster is wel érg tevreden over de fotografische buit die hij van deze spoorlijn heeft. Wellicht komen daar in de toekomst nog wel meer foto's van online. In totaal is hij er immers zo'n vijf keer komen fotograferen.
Tijd om richting Cluj-Napoca te rijden en Hans op te pikken. Daarbij is er nog wat tijd over en wordt verder gereden naar Cara (geen brouwerij gezien trouwens ;-) ) aan de lijn van Cluj naar Alba Julia. Hier passeert al vrij snel de 40 0848-4 met een reizigerstrein van Aiud naar Cluj Napoca. Eerlijk? Uw webmaster heeft écht maar weinig met elektrische tractie. Maar goed, dat hadden de vaste bezoekers van deze website ongetwijfeld al door?
° 11/04/23
Een dag later bevinden we ons een pak oostelijker, namelijk in Târgu Mureş. Helaas is de grote fabriek Azomureş een maand gesloten voor groot onderhoud, waardoor het goederenverkeer helemaal in elkaar is gezakt. We rijden daarom naar het depot van de goederentak van de Roemeense spoorwegen, in de hoop daar toch wat informatie over de inzet van Sulzer-locomotieven van de reeks 60 te bekomen. De depotchef begrijpt onze vraag niet helemaal en antwoordt dat we gerust foto's mogen nemen in de werkplaats. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. In de werkplaats profiteert men blijkbaar ook van de pauze in het goederenverkeer: de rangeerlocomotieven 80 0016-3 en 81 0321-5 krijgen immers duidelijk een groot onderhoud.
Soms is het overduidelijk dat er een stevige link is tussen het Roemeens en het Frans. Logisch natuurlijk, het zijn beiden Romaanse talen. Op de achtergrond staat de 81 0560-8 te wachten op een volgende inzet.
In de andere richting ziet het er ook niet slecht uit: links staan de 81 0348-8, de 60 1240-0 en de 81 0535-0 in de klassieke kleuren van de CFR. Rechts staat de 60 1043-8 in de nieuwe kleuren van CFR Marfa, de goederentak van de Roemeense spoorwegen. Met de laagstaande zon die de werkplaats feëriek verlicht is dit onverwacht bezoek absoluut een meevallertje.
Omdat de eerste Sulzer in actie pas in de late voormiddag wordt verwacht, besluiten we eerst een privétrein te volgen die van Sarmasel HCV naar Luduș rijdt. De firma Regio Calatori (het vroegere Regiotrans) heeft een aantal voormalige Franse Caravelles in dienst en zet die in op meerdere Roemeense zijlijnen. We zien de 97 1701-1+57 1701-3 in de buurt van Zau de Câmpie bij het oversteken van een van de vele meertjes in deze omgeving.
Met een erg lage refertesnelheid is het niet zo moeilijk om de trein meermaals in te halen. We kiezen er daarom bewust voor om telkens voldoende voorsprong te nemen en naar de leukste motieven te zoeken. Dit plekje nabij Tăureni valt daar zeker onder.
In Sânger zit dit jongetje op de paard met kar te wachten tot zijn vader klaar is met zijn werk in de nabijgelegen weide. Wat een motief, daar moeten we geen seconde over twijfelen... Aan de gele vorm in het landschap zie je trouwens mooi hoe dichtbij we nog bij het vorige punt zitten. Moest u denken dat dit de eerste foto zonder water is, kijk dan eens goed achter de vangrail en door het riet...
De trein rijdt ondertussen door de buitenwijken van Luduș. Dikwijls lukt het niet om de knappe Roemeense huisjes goed met een trein in beeld te krijgen, maar deze reis lukt dat wonderwel. Van een erg geslaagde spoedactie gesproken toen we beslisten om deze trein te achtervolgen.
Dit is mooi getimed: na de achtervolging van de Caravelle rijden we verder naar Gligorești, 15km voorbij Luduș. Uw webmaster had in 2017 al gezien dat dit kruisingsstationnetje mogelijkheden leek te hebben. Vandaag is het zover en lang moeten we niet wachten: al na 10 minuten wordt de trein aangekondigd en wordt de handbediende overweg gesloten. Nog enkele minuten later komt de 60 0838-2 aan hoge snelheid voorbijgereden met haar reizigerstrein van Târgu Mureș naar Cluj-Napoca. Het tweede rijtuig in deze trein is overigens een Hongaars rijtuig en zal dadelijk in trein "Harghita" worden meegenomen van Cluj-Napoca naar Budapest-Keleti. Oftewel: hoe zo'n korte trein toch een internationaal karakter kan hebben!
Er wacht ons nog één dienst met Sulzer-locomotieven: de namiddagtrein van Târgu Mureș naar Brașov. Deze trein rijdt volledig in tegenlicht, maar ondertussen is het dermate bewolkt dat dat niet zoveel meer uit lijkt te maken. In Dumbrăvioara stonden de vorige keer nog mechanische seinen, dus dat lijkt een goede plek om naar een motief te zoeken. Alleen... die seinen blijken nog maar pas door lichtseinen te zijn vervangen. Van op de ruïne van een van de seinpostjes lijkt er nog een redelijk fotopunt te bestaan en dus wachten we daar op de trein. Vlak voordat die moet passeren, komen deze stoere kerels even poseren. Dat vraagt om een foto :-) Alleen loopt het nu een tweede keer mis: de trein nadert sneller dan verwacht, een onscherpe foto is het resultaat... Dan maar de achtervolging in!
Zelfs al rijdt de tweede locomotief in opzending mee, dan nog geeft deze trein zich niet gemakkelijk gewonnen. In Periș Mureș zijn we hem net voor. Uitstappen en snel afdrukken dus... We zien de 60 0941-4 met de 60 1268-1 in opzending en daarachter een reizigerstrein van Târgu Mureș naar Brașov. Vanaf Deda is de lijn overigens geëlektrificeerd en komt er een elektrische locomotief voor de trein.
Wat zei uw webmaster hogerop ook alweer over elektrische tractie... Nou vooruit dan... In Toplița, op 80km van de vorige foto zien we dezelfde trein opnieuw, nu met de 40 0669-4 als trekkracht, maar wel nog steeds met de 60 1268-1 in opzending. Uw webmaster zou kunnen gaan pochen dat hij dit punt lang op voorhand had gevonden, maar niets is minder waar. Bij de last-minute zoektocht naar een gemakkelijk fotopunt leek deze weg erg geschikt. Er stond weliswaar "cascadă" op Google Maps, maar wat was de kans dat die waterval ook effectief met de trein gefotografeerd zou kunnen worden? Met héél veel geluk en nog meer enthousiasme wordt de trein opgewacht aan dit unieke punt. Na foto's van een stoomlocomotief en een diesellocomotief naast een waterval (beiden in China gemaakt) is de trilogie zo ineens compleet :-)
° 12/04/23
Een dag later bevinden we ons in de buurt van Bicaz, waar kalkfabriek Heidelbergcement Romania S.A. voor de nodige actie zorgt. Oorspronkelijk was voorzien dat we hier maar twee dagen zouden blijven, maar door het tijdelijk wegvallen van het goederenverkeer rond Târgu Mureş, beslissen we er een verlengd verblijf van te maken. We beginnen met het bekendste transport rond de kalkfabriek: het vervoer met eigen locomotieven van kalksteen van de groeve naar de verwerkingsfabriek. Terwijl de heuvels op de achtergrond nog deels verborgen blijven in het optrekkend ochtendgrijs, passeert de 60 1653-4 met een beladen kalksteentrein het dorpje TicoÛ Floarea.
Na de beladen trein te hebben afgeleverd en een lege set wagens te hebben aangehaakt, mag de bemanning een volgende rit maken van Taşca naar Bicaz-Chei. Valt het op dat de trein serieus bergop moet? Puur genot, dat typische Sulzer-motorgeluid! Vergelijk deze foto trouwens zeker even met de vorige: de gebruikte kalkwagens hebben maar één losrichting en hebben daardoor aan de ene zijde een behoorlijk ander uitzicht dan aan de andere zijde.
Door het rustige tempo van de trein is het eenvoudig hem meermaals in te halen. Dit plekje in Bicaz-Chei smeekt om een drone-opname. Deze spoorlijn was overigens ooit van de Roemeense spoorwegen (CFR) maar is tegenwoordig eigendom van Heidelbergcement Romania S.A. Vlak voor dit bezoek, ging het vervoer zelf over naar de operator DB Cargo. Hopelijk heeft dit geen invloed op de fraaie livrei van de locomotieven, die zijn immers eigendom van de fabriek zelf.
De grootste groeve ligt aan het eindpunt van de lijn aan de rand van Bicaz-Chei, hetzelfde dorpje waar de vorige foto al werd gemaakt. Deze groeve ligt vlak voor een ronduit schitterende bergpas die je écht eens genomen moet hebben als je in Roemenië op reis bent. Na aankomst met de lege trein, is de 60-1653-4 omgelopen en aan de andere zijde van de wagens gekoppeld. Meteen wordt met het laden gestart, hierbij rolt de trein telkens enkele wagens naar voor zodat er weer twee wagens beladen kunnen worden. Het is dus gewoon rustig afwachten tot de trein ver genoeg beladen is om een leuke opname te kunnen maken.
Dit punt hadden we al eerder gezien en moest gewoon met een trein worden gefotografeerd. De zon is vandaag de grote afwezige maar dat hoeft geen ramp te zijn, want op de eerste twee foto's na zou de zon toch dramatisch slecht hebben gestaan. Van de nood een deugd maken, zei u?
We vervolgen onze weg naar Bicaz CFR om te gaan vragen of er een goederentrein over het nationale spoorwegnet onderweg is. Blijkt dat er al een lege kalktrein uit Constanța is gearriveerd én dat de 60-1652-6 al klaarstaat om een deel van die wagens naar Taşca te brengen. Dan maar een plekje zoeken tussen het CFR-station en de kalkfabriek... De trein wordt opgewacht aan een van de weinige open plekken op dit traject, toevallig vlakbij ons hotel.
Volgens omloop rijdt de laatste reizigerstrein van Bicaz naar Piatra Neamț met een 60'er. Na het avondeten wordt daarom nog even naar het station gereden om daar een nachtfoto te maken. We moeten het echter met de modernere 82 0374-2 stellen. Het is alleszins een apart zicht om de verlichte trein in de donkere omgeving te fotograferen. Niet de gehoopte foto, maar uw webmaster klaagt absoluut niet.
° 13/04/23
De komende dagen krijgen we telkens variaties van hetzelfde weerbeeld voorgeschoteld: een mistige of nevelige ochtend, gevolgd door opklaringen, waarna vanaf de middag de lucht weer dichttrekt. Voor de betere ochtendfoto's is dit een scenario waar uw webmaster héél opgezet mee is. Zo start deze nieuwe dag in Bicazu Ardelean dan ook ronduit fantastisch met de 60-1651-8 die in fantastische omstandigheden een lege kalksteentrein van Taşca naar Bicaz-Chei sleept.
Eerder uitzonderlijk toont uw webmaster een tweede foto van dezelfde trein op dezelfde plek. Met minder zoom ziet het er immers ook érg sfeervol uit. Verderop in deze reportage staat trouwens nog een derde foto van deze plek. Veel succes om die terug te vinden: de omstandigheden op die foto zijn lichtjes anders ;-)
Uiteraard zetten we de achtervolging in. Op 100m van de groeve te Bicaz-Chei bevindt zich dit mooie punt waar je een goed zicht op het dorpje hebt. In sfeervol tegenlicht baant de 60-1651-8 zich een weg door het dorp en passeerde daarbij zonet de laatste van de vele onbewaakte overwegen op de lijn. Dat de lijn een sterke hellingsgraad kent, blijkt wel uit het feit dat zelfs hier de Sulzer nog vol tractie geeft.
Tijd voor de beloofde opklaringen... Terwijl de 60-1651-8 met haar lege trein naar boven rijdt, wacht de 60-1649-2 geduldig aan de kleinere groeve van Bicazu Ardelean. Eenmaal dat de lege trein de aansluitwissel is gepasseerd, kan de andere trein naar Taşca vertrekken. We zien de beladen trein net na het vertrek. De aansluiting naar de kleine groeve ligt helemaal achteraan in beeld rechts.
De snelheid op de lijn ligt niet erg hoog, waardoor we een beetje verder de trein alweer hebben ingehaald. Hoewel deze spoorlijn barst van de toffe motieven, verschijnen er maar relatief weinig foto's online. Volledig onterecht, dit is écht een verborgen parel met bovendien véél verkeer en fraaie grijze Sulzers.
Foeifoei, nog een foto van dezelfde trein... Ditmaal staan we in TicoÛ Floarea, om enkele kilometers van de kalkfabriek. De lente doet ondertussen verwoedde pogingen om door te breken, getuige de boom in de bloei.
De brug in Bicazu Ardelean werd twee foto's hoger al eens gebruikt om een trein op te fotograferen. Links van deze brug mondt het kleine riviertje Pârâul Jidanului uit in de grotere rivier Bicaz. Aan de overkant van de Bicaz bevindt zich het dorpje Lunca en langs die kant laten de treinen op deze brug zich ook fraai fotograferen, zeker als er ook nog enkele mensen aan het vissen zijn.
Deze keer zijn we wel op tijd om een toevoertrein over het CFR-net te fotograferen. Vandaag gaat het om een beladen steenkooltrein van Hunedoara naar Bicaz. We zien de 60 1684-9 en de 65 1004-9 met vereende krachten de trein van Hunedoara naar Bicaz slepen bij passage van het dorpje Straja. Het grootste deel van de rit gebeurde overigens met elektrische tractie. Pas in Bacău kwamen de diesellocomotieven voor de trein.
Na aankomst in Bicaz wordt er druk gerangeerd met... Losse locomotieven! De twee locomotieven die de kolentrein hebben aangeleverd moeten om onduidelijke redenen net in omgekeerde volgorde komen te staan, maar ook een locomotief van Heidelberg verschijnt ten tonele om een eerste deel van de beladen kolenwagens aan te haken. Daarbij ontstaat kortstondig deze parallel van twee Sulzers van verschillende eigenaars. Uw webmaster verkiest de grijze livrei, maar moet bekennen dat dat rood op deze locomotief het toch ook niet slecht doet.
Vervolgens worden de beladen kolenwagens in twee ritten naar een verwerkingshal van Heidelberg gesleept. Deze hal ligt aan een aparte aansluiting niet zo ver van het CFR-station. Aangezien we morgen nog foto's van die hal mét zon kunnen maken, wordt ervoor gekozen om verderop in deze reportage een van die zonnige foto's te tonen. Ondertussen staan we gezellig te wachten totdat de losse 60'er van die hal nabij Bicaz naar het depot van Heidelberg in Taşca rijdt. Deze hond houdt ons daarbij goed in de gaten door een speciaal voor hem uitgezaagde uitsparing in de schutting. De erg vriendelijke eigenaar maakt ons duidelijk dat we hem écht niet mogen aaien want dat hij dan wel eens Belgische hand zou kunnen eten die dag.
Op de lijn van Bicaz naar Taşca ligt een kort tunneltje. De westzijde van dit tunneltje ligt erg ingesloten, maar het oostelijke portaal laat zich goed fotograferen. Ideaal dus voor een achteraanzicht van de losse rit naar het depot in Taşca! Meevallertje: de treinbestuurder had de moeite niet genomen om voor dit korte traject het sluitsein te voeren, dus als uw webmaster het niet had gezegd, zou het wellicht niet eens zijn opgevallen dat het om een achteraanzicht gaat.
Met gemak halen we de 60-1652-6 nog eens in tijdens de rit naar het depot. Alleen merken we nu dat de treinbestuurder ook aan de voorzijde van de locomotief niet de moeite genomen om de frontseinen te ontsteken en het typische sluitseinbord weg te nemen. Niet dat het erg is, maar het typeert wel de gemoedelijke sfeer langs deze privélijn.
° 14/04/23
In het dorpje met de fantastische naam Pângărați kon uw webmaster in 2017 enkele fantastische opnames maken vlak na zonsopgang. Reden te meer om terug te keren naar dit stationnetje. Alleen... De mechanische beveiliging is nog wel aanwezig, maar blijkt ondertussen buiten dienst te zijn gesteld! Jammer, maar wel begrijpelijk gezien het weinige treinverkeer op deze spoorlijn. Dubbele pech is dan ook nog dat de verwachtte reizigerstrein van Bacău naar Bicaz niet door de geplande Sulzer maar door de 82 0374-2 wordt gesleept. Toch is uw webmaster tevreden over deze opname, want de lichtomstandigheden zijn ronduit fantastisch.
In Bicaz hangt er een dik pak lage wolken in de heuvels. De aankomst van de reizigerstrein uit Bacău wordt dan ook in lichtjes andere omstandigheden gefotografeerd dan de vorige foto van dezelfde trein. De eenzame reiziger (voor de terugrit) krabt zich dan ook eens goed in de haren alsof hij de gedachten van uw webmaster raadt. En toch heeft ook dit moeilijke licht zijn charme!
We verhuizen weer naar de privaat uitgebate spoorlijn tussen de kalkgroeve en de verwerkingsfabriek. Tot onze verrassing blijkt er in Bicazu Ardelean een grote markt bezig te zijn, waarbij de marktkramers hun koopwaar ook vlak naast de spoorlijn hebben opgesteld. Naarstig wordt naar een goede plek gezocht om de aankomende lege kalksteentrein te fotograferen. Uiteindelijk vatten we post bij deze schoenverkoper, waarna de 60-1649-2 al snel opdaagt met een lege kalksteentrein naar de groeve van Bicaz-Chei.
Na een laadproces dat twee dagen duurde, vertrekt er vandaag een beladen kalksteentrein van de kalkfabriek in Taşca met als eindbestemming de haven van Constanța. De eerste kilometers (tot station Bicaz) mag de 60 1652-6 de tractie verzorgen. Nadat de voorbije nacht al een eerste set beladen wagens naar Bicaz was gesleept, volgt nu het tweede deel. We zien deze trein hier op het terrein van de kalkfabriek. Het gebouw met de twee groene poorten is overigens het locomotiefdepot. Meteen wordt duidelijk dat alle vier de Sulzer-locomotieven van dit privénet aan het rijden zijn. Een drukke ochtend dus!
In het CFR-station staan de locomotieven van DB Cargo al klaar om de beladen kalksteentrein over te nemen. De treinbestuurder antwoordt op onze vraag dat het vertrek normaal nog minstens een uur op zich zal laten wachten en dus besluiten we een gok te wagen: aangezien de 4 locomotieven vandaag actief zijn, kan het bijna niet anders dan dat een locomotief van Heidelberg aan het rangeren is aan de hal waar pas geloste kolen met vermaalde oude autobanden vermengd worden. Dit mengproduct is nodig als brandstof in de kalkovens. Onze gok blijkt juist, waardoor we de 60 1652-6 met een set geloste kolenwagens naast de impressionante betonnen hal kunnen fotograferen. De wagens worden telkens per 4 de hal ingerangeerd, waarna ze met een bulldozer worden gelost. Dit is een redelijk tijdrovende klus, waarbij regelmatig gerangeerd moet worden én bovendien om de 12 wagens naar het CFR-station van Bicaz wordt gereden om pas geloste wagens uit te wisselen tegen de volgende beladen wagens.
Even wordt het nog spannend, want na terugkeer in het CFR-station van Bicaz, blijkt de trein naar Constanța al te zijn vertrokken. We rijden hem meteen achterna, waarbij we hem een kilometer verderop gelukkig al hebben ingehaald. Oef! Omdat we al weten waar we de trein willen fotograferen, wordt beslist om meteen naar dat punt te rijden: de brug van Vădurele. Een beetje tegen onze verwachtingen in, duurt het bijna drie kwartier voordat de trein komt opdagen. In die tijd wordt het steeds meer bewolkt. Het zal toch niet? Uiteindelijk loopt alles net goed af wanneer de 60 1684-9 en de 65 1004-9 met hun beladen kalktrein over de brug rollen. Als je de grootte van beide locomotieven vergelijkt, zou je het niet meteen zeggen, maar beide locomotieven zijn wel degelijk zesassers. Hoewel de Ludmilla (een naam die eigenlijk enkel in Duitsland gangbaar is) er indrukwekkend uitziet, kan haar dieselgeluid het bijlange na niet halen van de Sulzer.
We besluiten de trein te achtervolgen en koers te zetten naar Podoleni. In dit gemoedelijke dorpje ligt een kruisingsstation met mechanische beveiliging en tijdens een vorige reis konden er meermaals toffe foto's worden gemaakt. Ook vandaag stelt deze keuze niet teleur: aan het inritsein (let op het gedraaide verwittingssein!) laten de 60 1684-9 en de 65 1004-9 zich nogmaals gewillig fotograferen. Alsof het zo gepland was, pas de trein nét in beeld op deze plek. De telegraafmasten voor het blokstelsel en de telefonie maken het geheel af.
Omdat het moeilijk wordt de trein in te halen voor de locomotiefwissel (naar elektrische tractie) in Bacău, wordt beslist om zo'n 70km terug te rijden en op de kalksteentreinen westelijk van Bicaz te gaan jagen. Omdat we de zon voorlopig duidelijk niet meer te zien gaan krijgen, wordt ervoor gekozen om een fotopunt te zoeken dat enkel bij egaal grijs weer lukt. Bij Neagra vinden we dit uitzicht op een brug met houten boerderij ernaast. Perfect! Nu is het enkel nog wachten op de 60 1651-8 die met haar beladen kalksteentrein naar de kalkfabriek voorbij komt rollen. Dat valt echter nog niet mee: door het hard stromende water is de trein niet goed hoorbaar. Het is dus een kwestie van goed focussen (op de twee manieren!) en meteen afdrukken wanneer de trein de brug oversteekt. Missie geslaagd!
Net zoals gisterennacht, overnachten we opnieuw in Piatra Neamț, wat de ideale uitvalsbasis is voor de ochtendtrein van Bacău naar Bicaz. Na op tijd te hebben gedineerd, breekt de zon nog even door en besluiten we om toch nog even in het station te gaan kijken en na te vragen of er toevallig nog goederenverkeer is voorzien. Totaal tegen onze verwachtingen in, blijkt dit het geval: er is een lege kalktrein onderweg van Constanța naar Bicaz. De trein is dermate lang dat deze vanaf Piatra Neamț in twee delen naar Bicaz zal rijden. De trein wordt tot dit station gesleept door de 65 1004-9, terwijl de 60 1684-9 opduwt. We zien de trein net na aankomst, waarbij het maar luttele seconden duurt voordat de 60 1684-9 is losgekoppeld en omloopt naar de voorkant van de trein. Voor de zoveelste keer deze reis, worden we getrakteerd op geweldige lichtomstandigheden. En de reis is nog niet om!
Voordat de 60 1684-9 voor de 65 1004-9 wordt gerangeerd, worden de beide locomotieven getankt. Duidelijk te zien op de foto, is dat dit niet gebeurt aan de gebruikelijke tankinstallatie, maar dat een truck gewoon ter plekke de diesel komt afleveren. Het is weer eens wat anders.
Nadat de locomotieven zijn getankt, de trein is gesplitst en de remproef is genomen, kan er nog steeds niet worden vertrokken. Zonet is immers de 60 1118-8 met een reizigerstrein van Bacău naar Bicaz gepasseerd en door het uit dienst nemen van de mechanische beveiliging in Pângărați, staan er op het traject naar Bicaz enkel in het kruisingsstation van Tarcău Neamț nog seinen. Daardoor gaat het om een erg lange bloksectie en is het dus lang wachten geblazen voor de goederentrein. Voor de aanwezige fotografen (2 Belgen en een Roemeen) is het feesten geblazen, want daardoor kunnen in alle rust opnames tijdens het blauwe uur worden gemaakt. Het geluk kan schijnbaar niet op tijdens deze reis! Na het vertrek is het hoog tijd voor enkele frisse Roemeense pinten. Noroc!
° 15/04/23
Onze laatste dag start wederom nevelig, wat ons aanvankelijk even somber stemt want na tussen Piatra Neamț en Bicaz nét voor de ochtendtrein te blijven uitrijden, vinden we maar nergens een fotopunt waar de nevel gewoon goed hangt. Met de moed der wanhoop wordt naar de inrit van Bicaz gereden, want gisteren leek het erop dat de nevel daar fraai tussen de bomen bleef hangen. De foto spreekt wellicht voor zich: na een halfuur vruchteloos en bijna wanhopig naar "dé plek" te hebben gezocht, valt plots alles op zijn plaats! Dit is fotografie op het scherp van de snee zoals de zeer gewaardeerde collega-fotograaf A. Visser graag zegt ;-) Met het kippenvel op de armen wordt de 60 1118-8 met haar reizigerstrein gefotografeerd op zo'n moment waarvan je als fotograaf droomt maar waarop je niet echt durft te hopen..
Timing is alles bij fotografie... Hoe snel het allemaal gaat, blijkt wel als 10 minuten later de 60 1118-8 omloopt om de tegentrein te kunnen verzekeren. De nevel hangt al totaal anders, waardoor nu kan worden gefocust op de vele uitritseinen van het ooit zo belangrijke station van Bicaz. Roemenië, wat blijf je toch een fantastische reisbestemming... En nog steeds is ons geluk niet op.
Tegen de vertrektijd van de tegentrein van Bicaz naar Piatra Neamț breekt de zon hier en daar al door de nevel. We besluiten daarom naar een viaduct in de buurt van Tarcău Neamț te rijden in de hoop om daar een tegenlichtopname te kunnen scoren. Oordeelt u zelf maar of deze missie geslaagd is. Deze opname was overigens geen evidentie: ze werd gemaakt vanaf de kant van de doorgaande weg en ter plekke is er geen mogelijkheid tot parkeren. Om die reden werd enkele honderden meters verderop gewacht tot we de trein zagen naderen, waarna meteen naar de juiste plek werd gereden en we onze foto konden maken. Gelukkig is er op zaterdagochtend om 7:30 nog niet veel verkeer, overdag zou dit absoluut af te raden zijn.
Tijd voor een normalere foto aan de inrit van Piatra Neamț. We zien dezelfde trein nogmaals bij aankomst aan zijn eindstation. Let zeker even op de bijzondere seinarm: misschien valt het niet zo hard op, maar het gaat hier om een Roemeense nabouw van de typische Duitse seinarmen. Waar de Duitse seinarmen een kenmerkende geponste reliëfvorm hebben, hangt hier een volledig vlakke seinarm.
Na aankomst voegt de 60 1118-8 enkele rijtuigen aan de trein toe, waarna het een uur later richting Bacău verdergaat. Het oude CFR-logo in het hekwerk schreeuwt daarbij om wat aandacht. Laat ons wel wezen: van alle symbolen blijft het gevleugelde wiel toch het meest iconische handelsmerk van spoorwegmaatschappijen wereldwijd...
De trein wordt achtervolgd tot Podoleni, maar ons geluk lijkt even opgebruikt door twee fotowolken vlak na elkaar. Alsof het stationspersoneel dat heeft begrepen, nodigen ze ons uit voor een snelcursus "mechanische beveiliging in Roemenië". Daarbij blijkt dat het blokstelsel telefonisch geschiedt, net zoals op veel plekken in België vroeger. De seingever demonstreert hier dat het inritsein bediend kan worden zonder dat de overweg is gesloten.
We hebben nog een lange rit te gaan, want vanavond willen we in Cluj-Napoca zijn om morgenvroeg (héél vroeg...) de vlucht naar Charleroi te halen. Toch worden onderweg nog wat foto's gemaakt. Zo kunnen we na twee eerdere mislukte pogingen eindelijk een trein op het viaduct van TicoÛ fotograferen terwijl de zon schijnt. We zien de 60-1653-4 met een lege kalksteentrein van Taşca naar Bicaz-Chei rijden. Links boven de trein prijkt fier de orthodoxe Sfântul Nicolae-kerk. Ver achteraan in de vallei zie je nog een schoorsteen van de Heidelberg-fabriek.
Voor de laatste keer deze reis achtervolgen we een kalksteentrein. Ook deze stek wilden we nog in de zon: vlakbij de marktplaats van Bicazu Ardelean bevinden zich meerdere ambachtelijke houten kalkovens langs de spoorlijn. Deze worden nog steeds gebruikt en vormen natuurlijk een fantastisch motief. Wie vindt de twee vorige foto's van dit bruggetje in deze reportage? Oorspronkelijk was het de bedoeling om slechts twee dagen in deze regio door te brengen, maar wat hebben we hier veel verborgen parels ontdekt door het onverwachte verlengde verblijf...
Morgen vindt het orthodoxe paasfeest plaats. Zoals uw webmaster al eerder heeft beschreven, staan religieuze feestdagen in Roemenië garant voor de meest fantastische tradities. Wat vindt u van deze zelfgemaakte houten draaimolen? Met gepaste trots toont de bouwer dit meesterwerk in Bicaz-Chei. Het kind rechts moet echter nog een dagje geduld uitoefenen en draait dan maar toertjes op zijn fiets. Twee dagen eerder stonden enkel de steunbalken recht, we vroegen ons toen al af wat de goede man aan het bouwen was. Dat iemand zoiets in nauwelijks twee dagen kan bouwen, verdient enorm veel respect!
We nemen afscheid van de kalkovens in deze regio met deze foto van paard met kar naast enkele artisanale ovens aan de overweg in Bicazu Ardelean. Wat kunnen we terugblikken op een succesvol bezoek aan de regio Bicaz. Aan alle betrokkenen: Mulțumesc!
Vanaf het verste punt van vandaag (Podoleni) is het ruim 300km rijden tot Cluj-Napoca. Na een laatste oponthoud aan de kalksteenlijn tussen Taşca naar Bicaz-Chei wordt koers gezet richting westen. In de buurt van Deva wordt duidelijk dat we goed op schema zitten en dat we mits een kleine omweg via Târgu Mureş nog een laatste Sulzer kunnen fotograferen. We besluiten net voorbij dit stadje te rijden, waar we echter in een hevige regenbuit terecht komen. Maar ook nu geldt de regel: na regen komt zonneschijn en dus gaan we met de realtime-app van de CFR in de hand op zoek naar het punt waar we die regenzone nét voorbij zijn in de hoop nog een laatste spektakelfoto te kunnen scoren. In Chirileu zal het moeten gebeuren en al snel verschijnt inderdaad de 60 0941-4 met een reizigerstrein van Cluj-Napoca naar Târgu Mureş. We nemen een eerste foto met sfeervol tegenlicht...
...Maar in achteraanzicht ziet het er ook allesbehalve slecht uit! Terwijl enkele kinderen een soort planten aan het oogsten zijn (helaas geen details deze keer...), rijdt de 60 0941-4 de regen tegemoet. De pot met goud aan de voet van de regenboog zijn we niet meer gaan zoeken, we hebben nu al de jackpot getroffen met zo'n fantastische fotografische score. Volgens die ene moeilijke chef in Valea Lui Mihai was het dan wel 'no Disneyland', de rest van de reis was één grote belevenis dankzij de sympathieke mensen en fantastische lichtomstandigheden die we troffen. Rest alleen die ene vraag: wanneer gaat het opnieuw richting Roemenië?
Roemeense diesels in actie!
Na een pauze van bijna vijf uur vertrekken de 78 1019-8+78 1029-7 op 8 april 2023 vanuit Brad naar thuisbasis Arad.
Op 12 april 2023 wacht een paard met kar aan een overweg in Bicazu Ardelean op de passage van de 60-1649-2 met een lege kalksteentrein naar Bicaz-Chei.
Dezelfde dag sleept de 60-1652-6 een aantal lege kalkwagens van Bicaz CFR naar de kalkfabriek in Taşca.
Op 15 april 2023 levert de 60-1653-4 volle tractie ter hoogte van Bicazu Ardelean met een lege kalksteentrein van Taşca naar Bicaz-Chei.
